Rebekka Karijord - The Noble Art of Letting Go

It´s two steps forward,
three steps back again
I´ll turn my face against it
I won´t run
Courage and belif are my redeems
No one else can rescue me
it seems” (Wear It Like a Crown)

Albüm 2009 yılında piyasaya çıkmış. Bense bu sene tanışma şansı buldum. Bir önceki tanıtımıma göre, “unplugged” sayacağımız türden. Piyanonun hâkimiyetindeki sade altyapı mükemmel vokalle tamamlanıyor. Zaten Rebekka Karijord şarkılarını dinlerken daha fazlasını talep etmiyorsunuz. Müziğe yakından bakmak isteyip kulaklıkla dinlerseniz, vokal soluğunu da duyabiliyorsunuz. Bu soluğun düzenliliği, kendisini zaman zaman enstrüman gibi gösterirken, mix-mastering’e pek fazla iş düşmediğini hissettiriyor.

1976 yılında Norveç’te doğan Rebekka Karijord’un bu yazıyı hazırladığım sırada aktrislik geçmişi olduğunu öğrendim. Birkaç dizi ve filmde önemli sayılmayacak roller almış.

“İlk bakış”ta en çok dikkatimi çeken parça, “Paperboy” olmuştu. Albümün açılış ve kapanış parçası “Wear It Like a Crown”, daha ilk dinleyişte kendini sevdiriyor. Kapanıştaki düzenlemesinde yaylıların eşlik etmesiyle, geri vokalleriyle bambaşka bir tada kavuşuyor.

Koşuşturmacadan kurtulduğunuz bir vakitte bu albümün huzur arayışınıza bir parça yardımı olabilir.

Tavsiyemdir.

I know that she abandoned you back then
the girl who was your lover and your friend
Your secret does not scare me a bit you see
I once defeated that same sorrow inside me
” (Paperboy)

Minik 1

Konuk Yazar: Jülide Simsoy Göğüş

Uzak kentlerde bir gün
Yalnızlığına ağlarsan ağlarsan Minik
Beni anar mısın?

Bahar meltemi saçlarını okşar
Gözlerin uzaklara dalar
Gönlün bir hoş ürperir
Yüzüne yağmur yağarsa Minik
Bana yanar mısın?

Karanlıkları bir tren yırtar,
Oturduğun balkonda geceleri
Yıldızlar sana bakar bakar da
Göz kırparsa Minik
Beni sorar mısın?

Büyük acılarla dolu
Dönülmeyen diyarlarda olsam Minik
Beni arar mısın?

22.Ekim.1968..İst.

Zamirler

Kış yaşayan
Dal gibi
Bir zamanların
Şenlikli
Şirin evi

Sen gittin
Ben gittim
O…
Artık
Ben, sen, o
Bizsiz onlar.

Eflatun Solmaz - Köle

  Ya salağa yatarsın. Ya nereye yatarsan yat, salaksın. Dostluklar ısınıyor içimde, transistörler gibi... Zorunlulukların ve arzuların dilek...