Yine aylar geçmiş Okunacak Nesne çıkmamış. Arkadaşlar “kapandınız mı” diye soruyorlar. “Yok” diyorum, “bizim açılmak kapanmak gibi bir derdimiz yok”. Nesne’yi okunabilir duruma getiren arkadaşımız sağlığı yerinde olduğu sürece yazarımızı bulur, yazıları toplar çıkarız. Çevremdekiler, dilimden kurtulmak için, eksik olmasınlar okuyorlar ama yeter mi? Naci’nin bir sözü var: “Marifet iltifata tâbidir, müşterisiz meta zâyidir.” Biz de burada bir dergicik hazırlıyorsak okunsun diyedir. Sizin anlayacağınız sevgili gözbebeğim bir avuç okuyucum, bizim için yazarsızlık değil okursuzluk dert. Dergi hazırlayabilen bir arkadaşımız var ama ne yazık ki pazarlamada mahir kimsemiz yok. Kendi kendime sorup duruyorum, yoksa okuma eyleminin çağı geçti mi? Yazıya başlamamdan iki gün önce, kendisiyle tanışıklığımız Sert Ünsüz’ün yaşı kadar olan, sevgili editörümüz Eflatun’a “artık şu nesneyi çıkaralım” dedim. Temasını bile unutmuşum, “aşk” olduğunu hatırlattı. Temayı hatırlayınca kalem oynatmakta neden is