Bir gece yattım yalnızlıkla
Bir de köpek var, Genç
Yatağın ucuna kıvrılmış
Bir dostumdan emanet
Sabah oldu gözlerime inanmadım
Nasılsa insan oluvermiş
Güzeller güzeli bir genç
Şaşkınlıktan donakaldım
Olur iş değil ya olmuş işte
Kaşlar kemerli, boyun ipince
İnsan olana böyle hediye
Bu kadar güzel beden verilmemiş
Ben uyandığımda o daha uyumakta
Çırılçıplak bir esmer güzeli
Açtı gözlerini sonra aman
Kehribar gözler bana bakıyor
İnsana bu kadar yakışmaz
Daha farkında değil olanların
Var bir yanlışlık, benim kadar şaşkın
Yattığı yerden doğruldu
Eskiden ayak, ellerine bakıyor
Tuttum omuzlarından doğrulttum
Sordum; şimdi ne oldun biliyor musun
Anlamaz gözlerle baktı bana
Benden beter şaşkın
Tutmasan düşecekti
Kalktığım yatağa oturttum
Kaldırdı ellerini yüz hizasına
Bir onlara baktı bir bana
Dedim, galiba insan oldun
Söktüm banyodaki aynayı
Gör dedim kendini
Gördüğün yüz en güzeli ve seninki
Havlar gibi kısacık bir çığlık atıverdi
Aynadaki aksine dokundu
Eski sevgiliden kalma
Atılması ertelenmiş
Çamaşırlar buldum ona
Giydirdim bir güzel, itiraz etmedi
Elbisesine dokundu, çekiştirdi
Neden bilmem sonra gözleri doldu
Oturdum yanına kollarımla sardım
Sakın korkmayasın hep yanındayım
Sana bir isim bulmak lazım
Acelesi yok
Yazık oldu dostumun köpeğine
Öldü desek yeridir
Gökteki yıldız, ay
Nasıl tasma takıp gezdirilir
Elinden tutup haydi gel dedim
Karnını doyuralım
Acemisiydi bizim gibi yürümenin
Zekiydi bakışları nasılsa öğrenir
Başladık kahvaltıya
Ne yaparsam taklit etti
Aferin sana
Ben güldüm o da güldü
Dostumu aradım sonra
Sana iki haberim var
Biri iyi öteki kötü
Senin köpek artık yok
Nee deyişi vardı
Kulak zarım yırtılacaktı
Korkma yaşıyor dedim
Sadece biçim değiştirdi
Kafka’nın Samsa’sı böceğe dönüşüyor da
Senin köpek neden insan olmasın
Hadi be dedi,
dalga geçme
Kafan mı güzel senin sabah sabah
Eğer rüyadaysam
Sanmıyorum ki olayım
Ne yalan ne de şaka,
Kanlı canlı duruyor karşımda
Gözlerini dikmiş merakla
Bana bakmakta
Biz ne kadar insansak, o kadar insan o da
İster inan ister inanma
Şimdiden alış istersen
Köpeğinin yokluğuna
Ne lazımsa öğretmeye başladım
Eski alışkanlıklarını unutacak
Yenilerini kazanacak
Dünyaya yetişkin düşmüş
Bir bebekti adeta
Çabuk öğreniyordu
Beni hiç bırakmıyordu
Yanımdan bir an bile ayrılmıyordu
Bensiz yatmıyor, yanıma sokuluyordu
Sık sık sıçrıyordu uykusunda
Çığlık atıp uyanıyordu
Yanında beni görünce sakinleşiyordu
O zaman bedenimle sarıyordum
Yine tekrarlıyordum
Korkma, artık hep yanındayım
Sana hediye insan olmaksa
Bana da sensin hediye
Eskiye dönmesi kâbusuydu
Uyandığındaysa yüzü mutluydu
İkimiz de korkuyorduk geçmişten
Dostum döndüğünde sevineceğine
Ardıma saklandı, ağladı
Dostum şaşkın bakakaldı
Bu da kim
Dedim senindi eskiden
Artık benim.
Ne o istedi ne de ben
Kalem yazdı
Bize uymak kaldı
Alışacaktır sana
Daha çok yeni bu dünyada
Dostumun yanına hiç sokulmadı
Günler günleri kovaladı
Yavaş yavaş konuşmaya başladı
Bana düşkünlüğü değişmedi
Her gece yattık koyun koyuna
Ah dedim bundan sonra
Seni kim benden ayırırsa
Gözümü bile kırpmam
Gönderirim benden önce
Sonunda gideceğim yere
Onsuz nasıl uyuduğumu unuttum
O zamanlar yaşıyor muydum?
Bir sürü yer gezdik
Bak bu buluttur, bu deniz
Bunlar taş, bu yağmur
Çay, peynir, ekmek, simit
Banyo, tuvalet
Gel, git, haydi, gül, bak…
Kelimeler eklendikçe eklendi
Bana ismimle seslendi
Bir yılı tamamladığımızda
Bizim kadar konuşur oldu
Teşekkür etti, seni seviyorum dedi
Sonra okuma yazma geldi
Zorlanmadan öğrendi
Bir gece yattığımızda
Aşık gibi dokundu Bana
Karşı koymadım
Bir gün olacaktı zaten
Sevişmeyi beraber öğrendik
İkimiz de acemiydik
Çalışmakla geçen saatler
Ağır ağır deli eder
Geçmek bilmezdi
Her akşam birbirimizi bulur
Sevinirdik, sevişirdik
Bir sürü evrak geldi önümüze
Bir kimlik edindi, tahsil gördü
Öğrenmesi gereken ne varsa
Çarçabuk öğreniyordu
Bensiz dünyayla tanıştı
Arkadaşlıklar kurdu
Güzel zamanlar geçirdik
Küstük barıştık defalarca
Yataklarımız ayrı düştü
Sonra yine birleştirdik
Bir gün geçti karşıma
Dedi ki ben galiba
Başka birini seviyorum
Göğüs kafesimden bıçak girdi
Buz gibi boğazıma yükseldi
Yıllardır çıkmayan o sözcük
Ağzımdan dökülüverdi
Köpek!
Kehribarlarında şaşkınlık
Kırgınlıkla kalakalmışken
Odama kaçtım
Elime ne geçerse vurdum, kırdım
Bir zamanlar hediye sandığım
Gaddarca cezaymış, anladım
Sakinleşince yanına döndüm
Dedim gitmekte özgürsün
Gönlün konuşuyorsa şimdi
Faydasızdır benim sözüm
Bil ki cayır cayır yanıyorum
Seni alanı öldürürdüm
Senin vuruşunla öldüm
Küfrüm olamaz ki sana
Öfkem kalemi tutana
Başkasına mı sarılacaksın
Artık onu mu avutacaksın
Gitme desem faydası var mı
Benimle kalsan olmaz mı
Anlamı yok dedi
Sana âşık değilim
İsteyerek seni nasıl üzebilirim
Canımsın, anamsın, babamsın
Fakat sevgilim olamazsın…
Böylece uzaklara göçtü
Köpek olmak bana düştü
Göktense üç çürük elma
Üçü de zavallı başıma
Çoluk çocuğun maskarasıyım
Onlar mı attılar yoksa
Beni çok etkileyen kitaplar sorulsa, hiç tereddüt etmeden başta J.Fowles’ın Büyücü’sünü söylerdim. İyi bulduğum, tat aldığım bir kitaba rastlamak bir bakıma lanetim de oluyor. Sonraki kitaplar yavan kalıyor. Sevgilisinden yeni ayrılmış aşık gibi, diğer kitaplara ısınmakta zorlanıyorum. Zamanla bu hissiyat geçiyor. Lanetin ikinci kısmı ise kendi yazarlığımın fukaralığını göstermesi.
