Yediye Üç "An"

Vahşileşen şairsin
Konuşmayı unutup
Satırlarda anlatan

Kan kardeşiyiz senle
Benden başkasına yok
Biliyorsun ki faydan

Kelimeler oyuncak
Çırakken kalfa olup
Pişirildiğimiz an

Benim yüzüm yüzündür
Benim sesimse sesin
Ellerim ise belan

Rahat durmam bilirsin
Hemen oyun oynarım
Cüppe bulduğum zaman

Usluluğuma bakma
Ahlaksız değil isem
Olanaksızlığımdan

Darbezede

Korusun dedim kulaklıklar
Başka bir odanın
insan zekasına hakaret
televizyon gürültüsünden

Başıma gelene bak
Beklemediğim şarkıdan vuruldum.

Huysuz

Hişşt, çocuklar
Hadi bakalım
Kesin gürültüyü
Gidin başka yerde
Yaşayın aşkınızı

Sofrada Akıl Sesleri

Gülüyorlar bana, içimden güldüklerim
Neye güldüğümüzü
Ne onlar biliyor ne de ben
(...sana inandım, sana güvendim...)

Bir oyundur gidiyor
Giren çıkan belli değil
Hiç abartısı yok
Pireler berber, develer tellal
(...beni, ailemi, milletimi,
devletimi ve bütün inananları...)

Kahramanlar öyle aciz
Duymak yakıyor kulakları
Soluklaşan hakikati
(...ve yardımını esirgeme...)

Ne düşünürlerse düşünsünler
Umursadığım olmadı ki
(Her türlü güçlüğe karşı dayanma gücü..)