Ötekiler Manzumesi

Bir kitap,
İnandığımda uzaklaşan
İnanmadığımda yakınlaşan

Sadece bir kitap
Kanla yazılan

Bir ölü,
Bağdaş kurmuş
Kucağında kitap
Başı göğsünde
Gözleri kitapta

O an mahşer olsa
Başını kaldıracak
Okuduğu son cümleyi
Tekrarlayacak

Kitap,
Neresinden başlansa
Bitimsiz

Hayat,
Sonlardan oluşmakta
Eklendikçe birbirine
Bütünden bir parça

Ceset,
Kitabın ortalarında
Kalp artık
Kırılmaktan aciz
Sessiz

Hayat,
Kitap,
Kan,
Ceset...

Bir'dir Bir

tek kişilik yatağım
sarılmadan uyumak
bitmek bilmez kâbus
peşinden koşup da
yetişemediğim tren gibi
tenim dokunmadan
başka tenlere
yaşlanmakta
vucudumu ölüme benzer
çaresizlik sarmakta
sesleniyorum içeriden
cevap veriyorum mutfaktan
kendi koynuma giriyorum
gövdesine çivi batırılmış
solucan gibi kıvrılıyorum
acı değil her günüm
benle olmayı seviyorum

bir ileri bir geri
adımladığım evimde
kendime takılıp düşüyorum
yardım eden bir el
yine bana ait
bedenimi kucaklayıp
uykuya yatırıyorum

istihdam

uyandıkça uyandım
nereye kadar
anlamak yok, anlatmak
bilinecek ne var
ah benim aciz dilim

an gelir elim
yetişemez düşündüklerime
bazen de işsiz gezer