Bir'dir Bir

tek kişilik yatağım
sarılmadan uyumak
bitmek bilmez kâbus
peşinden koşup da
yetişemediğim tren gibi
tenim dokunmadan
başka tenlere
yaşlanmakta
vucudumu ölüme benzer
çaresizlik sarmakta
sesleniyorum içeriden
cevap veriyorum mutfaktan
kendi koynuma giriyorum
gövdesine çivi batırılmış
solucan gibi kıvrılıyorum
acı değil her günüm
benle olmayı seviyorum

bir ileri bir geri
adımladığım evimde
kendime takılıp düşüyorum
yardım eden bir el
yine bana ait
bedenimi kucaklayıp
uykuya yatırıyorum