Sosyolojik Şiir

İnsana lanetmiş gibi bakmayın
Bu dünyaya suçlu düşmüşmüş
Yakarmış, yıkarmış, acımasızmış

Dünya bizden çok önce de vardı
Üstüne gökdelenler dikilmeden önce
Alev kusar, bazen de zangırdardı
Bir yanı kavrulurken bir yanı donardı
Bizsizken de huzursuz bir ihtiyardı

Bırakın boş yere böbürlenip durmayı
Gaia’nın beyin özürlü çocuklarısınız
Ne zarar verebilecek kadar güçlü
Ne yanacak kadar günahkârsınız

Mayısın Konuşma Çizgisi

— Hadi A da gitti söyle artık.
— Hah hah… Harika!

* * *

— Bu konu hakkında tek bir cümle söylerse, biter. Yani benim gözümde biter.
— Ne yani bir söz yüzünden bitirecek misin arkadaşlığını?
— Hayır. Onun sadece sana söylemeyeceğini biliyorum.

* * *

— Niye gülüyor bu?
— Ne bileyim. Gülünecek bi’şey görmüştür.
— Ne görecek gülünecek? Televizyon bile yok odasında.

* * *

— Bakalım büyüyünce de aynı fikirde olacak mısın?
— Evet olacağım.

* * *

— Bir idealin yok mu?
— Olmak istediğin biri yani? Bizim var.
— Biz?
— Yani benim. Senin var mı?
— Yok. Bi’ halt olabilseydim şimdiye kadar olurdum zaten.

* * *

— Neden bu böyle?
— Bi’ oyun.
— Bi’ oyun?
— Evet
— Ama ben böyle oyunun ta a.. koyayım.

* * *

— Evini özlemez misin mesela?
— Özlerim
— Ne yaparsın?
— Televizyonu açarım, olur biter.

Sözlük'ten

Uzakta olanın boşluğudur duyulan
Oysa yakındayken hiçliği doldurur
Bir kelimeyle anlamlanır yoksunluk
Özlem, bu sakatlığa bulduğumuz ad

Otoban

Ah yalan dünya
Ah zalim dünya
Yanaklarından kan damlayan
Çocuğum dünya
Al beni dercesine
Çağır beni dercesine
Gözlerime bakıyor

Bense mağrur görünmekteyim
İçim paramparça
Derimde en ufak çizik olsa
Balon gibi ayrılacağım
Havaya karışacak kederim

Ah şu gurur denen nesne
Diyemedim, diyemedim
Sevdiğimi söyleyemedim
Eriyordum
Toprağa karışıyordum
Çiçek açıyordum

Boş ver
Geçti gitti
Geçtim gittim