bin(lerce)

bin
binlerce kez uyandım
ne bitmez yolculukmuş
binlerce yol
binlerce

aklımı yitirircesine zorlarken
susmak bilmeyen
sayısız sesten
tek anladığım
uyan
uyu ama uyan

kelimeler bile kaybolmuştu
ben
sarhoş bir beynin
ücra bir hücresinde
yol alıyordum
sonsuz ışıklara doğru

öğrenemedim gitti yaşamayı
olsa öğrenirdim
yaşadığım hep rüyaydı
bin
binlerce kez uyandım

laf aramızda
yasak meyve yokmuş
yediğim meyve değil
oradan biliyorum

kafamda resimleri vardı
kasap dükkanında
teşhir edilen bedenlerin
dünyanın tüm incir ağaçları
yapraklarını verse
yine de örtemem
ayıp yerlerini öğrendiklerimin

saat beşe geliyor
ölüm vaktidir
her sabah
ama her
bin
binlerce kez uyanmak
demektir

bıraktıkları yerde
bulsunlar diye
bekledim
unuttular
işte orada topladım
hakikatin besinini
ne gülünçtür kim bilir
o anki halim
bir hayal
hakikati ararsa
ne bulabilir
cevap sürpriz değil
bilinir...
__