Meteor

Ayaz gözlerimi yaşartıyor
Göz çevrem donmak üzere
Rüzgâr sert esiyor
Soğuk soğuk vuruyor
Islanmış yüzüme
Ciğerlerim yanıyor
Beynim karıncalanıyor

Kendimi düşünüyorum
Varlığımı
Aklıma sığmıyor
Şu an aklım
Bir yokmuş
Bir de yokmuş diyor
Çocuklar gülüyorlar
Gülüyorum

Utanıyorum yaşarken.
Utançtan kaçış
Başka bir utanç
Daha rezil
Daha alçak
Elmayı elma yapan
Tanrı değil
Biliyorum
Utancı yaratan...
O da mı yok?

Bu halimi seviyorum
Hayvan gibi
Garip ve korkak
Dedemin dedesini
Merak etsem
Anlasam
Evren kaç bucak
Tutturup bir tempo
Hafifçe dönerek
Yol alsam

Kendi halinde
Bir taş olsam
Dünyayı görsem
(Dünya sever üstündekileri
Kıskançtır üstelik)
Yansam
Elim değmeden toprağa
Dilek tutsa
Sevgililer
Arkadaşlar
Boşuna değilmiş
Deseler
Boşlukta dolanan
Kocaman bir taş bile...
Benden geriye kalan
Zerre zerre
Yeryüzünde